مشابه روشهای قدیمی توزیع آب و غذا، راهحلهای انرژی فعلی در مناطق محروم به رفع موقتی یا زیرساختهای متمرکز و پرهزینه متکی هستند. این امر منجر به خدمات غیرقابل اعتماد، عدم توانایی در گسترش و وابستگی مداوم به خیریه میشود. ما فقط درباره رساندن برق به یک روستا صحبت نمیکنیم؛ بلکه درباره راهحلهای انرژی پایدار و قابل گسترش صحبت میکنیم که جوامع را قادر میسازد به طور مستقل پیشرفت کنند.
راهحل: میکروگریدهای خورشیدی غیرمتمرکز
تصور کنید میکروگریدهای خورشیدی به عنوان "پادهای انرژی" در مناطق روستایی و محروم نصب شدهاند که نیروی پاک و تجدیدپذیر را به چندین خانوار ارائه میدهند. با استفاده از مدل SOLshare، که میتوانید بیشتر درباره آن در صفحه اقدام اقلیمی UNFCCC و وبسایت رسمی SOLshare مطالعه کنید، میتوانیم این مفهوم به اشتراکگذاری انرژی همتا به همتا را به سطح بعدی ببریم. فناوری نوآورانه میکروگرید SOLshare به خانوارها امکان خرید و فروش برق از یکدیگر را میدهد و بازاری محلی برای انرژی ایجاد میکند که در آن جامعه هم تولیدکننده و هم مصرفکننده میشود.
چگونه کار میکند:
- نصب میکروگریدهای خورشیدی: با استفاده از مواد و نیروی کار محلی، پنلهای خورشیدی و باتریها نصب میکنیم تا شبکهای از میکروگریدها ایجاد کنیم که میتواند به صورت مستقل از شبکههای ملی عمل کند.
- ایجاد اقتصادی انرژی همتا به همتا: هر خانواری که به شبکه دسترسی دارد، به یک ایستگاه انرژی کوچک تبدیل میشود. آنها انرژی خورشیدی تولید میکنند و هر مازادی را به شبکه محلی میفروشند و برق را به خانههایی که به آن نیاز دارند، ارائه میدهند. خانوارهایی که پنل خورشیدی ندارند میتوانند انرژی را با نرخ مقرون به صرفه خریداری کنند.
- تولید درآمد برای رشد پایدار: درست مانند مدل آب در بیانیه، این فقط یک پروژه خیریه نیست؛ بلکه یک مدل کسب و کار پایدار است. با پرداخت هزینه برق توسط محلیها، این درآمد هزینه نگهداری شبکه و همچنین گسترش به خانوارها و روستاهای بیشتر را تأمین میکند. این مدل گیرندگان را به مشارکتکنندگان تبدیل میکند که در نیازهای انرژی خود سرمایهگذاری و آن را پایدار میکنند.
- گسترش: وقتی یک منطقه به طور کامل برقدار شد، مدل را در مناطق همجوار تکرار میکنیم و در نهایت به پوشش کل کشورها میپردازیم. کلید این کار استفاده از منابع موجود (نور خورشید و اتصالات همتا) به جای تلاش برای آوردن زیرساختهای خارجی و پرهزینه است.
چرا این کار در بلندمدت مؤثر است:
با غیرمتمرکز کردن تولید برق، وابستگی به شبکه مرکزی را از بین میبریم، آسیبپذیری در برابر قطعیها را کاهش میدهیم و هزینههای زیرساختی را که نیاز به نگهداری مداوم و تأمین مالی دولتی دارد، کاهش میدهیم. ما اساساً جوامع را قادر میسازیم تا در نیازهای برق خود مستقل باشند و قابلیت نگهداری، گسترش و رشد شبکههای خود را داشته باشند.