As liefdadigheidsorganisasies vra julle waarskynlik hierdie vrae. Indien nie, behoort julle:
- Waarom lyk dit of daar geen einde aan die werk is nie? Vir elke persoon in nood is daar 10 ander.
- Waarom is dit dat elke keer as een situasie wat hulp benodig begin beter word, 5 meer opduik?
- Waarom moet ons die meeste van ons tyd aan fondsinsameling spandeer in plaas daarvan om mense te help?
- Waarom is hierdie probleme so groot in die eerste plek?
- Waarom is daar nooit genoeg geld om kwessies op te los nie, maar net genoeg om die probleem te pleister?
- Kan daar 'n baie beter manier wees om hierdie probleme op te los?
Die antwoord is 'n definitiewe JA... as ons bereid is om te stop en anders te dink.
Wat as:
- In plaas daarvan om die vraag te vra “hoe los ons dit hierdie keer op vir hierdie situasie” vra ons “hoe los ons dit op vir almal in die wêreld en vir altyd”?
- Wat as ons, in plaas daarvan om dinge in isolasie te doen, saamwerk met ander liefdadigheidsorganisasies in ons veld in dieselfde land en met baie groter oplossings vorendag kom as wat ons individueel kan doen, en dan saamwerk om dit te doen. Byvoorbeeld, kies 'n hele streek om op saam te werk en gebruik dit as 'n voorbeeld vir ander van wat moontlik is om na hele lande uit te brei.
- Wat as ons die bestaande fondse binne 'n land gebruik om daardie land se probleme op te los? Byvoorbeeld, deur bestaande fondse op 'n beter manier te gebruik wat ons doel bereik. Of deur nie-winsgewende organisasies as besighede te laat optree vir dieselfde dienste wat hulle as liefdadigheidsorganisasies doen? Dan word daardie winste gebruik om te betaal vir diegene wat dit nie kan bekostig nie.
- Wat as ons 'n manier kon vind vir almal om ons te help, selfs diegene wat opgehef word?
Dit klink goed, maar hoe doen ons dit in die praktyk?
Deur te stop en te reflekteer, 'n bietjie kreatiwiteit te gebruik, en die regte vrae te vra, ontsluit ons pragtige modelle wat ons toelaat om die situasie by die kern te verander met 'n fraksie van die kompleksiteit.
Meer modelle kom...
