Ut caritates, verisimiliter has quaestiones quaeritis. Si non, debetis:
- Cur videtur nullus finis operis? Pro uno indigente, sunt alii decem.
- Cur omni tempore quo una res adiuvanda melius fit, quinque aliae oriuntur?
- Cur plerumque tempus impendimus ad pecuniam colligendam potius quam hominibus adiuvandis?
- Cur haec problemata tam magna sunt initio?
- Cur numquam satis pecuniae est ad problemata solvenda, sed tantum satis est ad problemata leviter emendanda?
- Possitne esse multo melior modus ad haec problemata solvenda?
Responsum est certum SIC... si parati sumus desistere et aliter cogitare.
Quid si:
- Pro quaerendo “quomodo hoc tempore hanc rem emendemus” quaeramus “quomodo hoc emendemus pro omnibus in mundo et semel atque in perpetuum”?
- Quid si pro rebus seorsim agendis, consociemur cum aliis caritatibus in nostra regione in eodem regno et solutiones multo maiores inveniamus quam singuli facere possumus, et deinde simul operemur ad id efficiendum. Exempli gratia, eligamus totam regionem ad collaborandum et utamur ea ut exemplum aliis quid fieri possit ad totas nationes extendendum.
- Quid si pecunias iam exsistentes in regno ad problemata illius regni solvenda adhiberemus? Exempli gratia, pecunias iam exsistentes melius utendo ad nostrum finem assequendum. Vel per non-lucrativas organizationes agere ut negotia pro eisdem servitiis quae faciunt ut caritates? Tunc illae utilitates adhibentur ad solvendas pro iis qui solvere non possunt.
- Quid si viam inveniremus ut omnes nobis adiuvare possent, etiam qui eriguntur?
Haec bene sonant, sed quomodo id in praxi facimus?
Per sistendum et cogitandum, parva creativitate utens, et rectas quaestiones quaerendo, pulchra exempla aperimus quae sinunt nos rem ad radicem mutare cum parte complexitatis.
Plura exempla ventura...
