Այս 13 զգացմունքներից յուրաքանչյուրը հանելուկի մի մասն է, որը մեզ ուղղորդում է ամբողջականության և իսկական սիրո: Յուրաքանչյուրին ուսումնասիրելով և մարմնավորելով՝ մենք վերագտնում ենք մեր իսկական էությունը և վերամիավորվում սիրո մեր բնական վիճակի հետ: Ամեն անգամ, երբ մենք գործադրում ենք համբերություն, վստահություն կամ շնորհակալություն, մենք տարածում ենք սիրո ալիքներ, որոնք օգնում են բուժել և փոխակերպել:
Կյանքը «սիրո դպրոց» է, որտեղ յուրաքանչյուր փորձ մեզ սովորեցնում է այս հիմնական հատկություններից մեկը կամ ավելին: Որոշ օրեր մենք կարող ենք սովորել ներողամտություն և անվտանգություն, իսկ մյուս օրերին կյանքը մեզ մարտահրավեր է նետում աճելու վճռականության և կարեկցանքի մեջ: Այս զգացմունքները փոխկապակցված են, յուրաքանչյուրն ավելի մեծ նախշի մի մասն է, որը մեզ ավելի մոտ է բերում այն միասնությանը, որին մենք ձգտում ենք:
Անկախ այն բանից, թե ինչ ենք մենք անցնում, կյանքը միշտ հրավիրում է մեզ սովորելու սիրո այս կողմերից մեկը: Յուրաքանչյուր զգացմունք մեզ առաջնորդում է ներս, օգնելով բացահայտել մեր ներքին իմաստությունը և մեզ մոտեցնել մեր ամենաիսկական, ամենասերող եսին: Ժամանակի ընթացքում մենք հասկանում ենք, որ այս դասերը բոլորը ճշմարտության վերադարձի ճանապարհի մի մասն են՝ որ սերը մեր բնական վիճակն է:
1. Անվտանգություն - Ներքին կայունություն և աստվածայինի հանդեպ վստահություն
Անվտանգությունը ոչ միայն պաշտպանվածության զգացումն է, այլև այն, որ մենք մի մաս ենք ավելի մեծ բանի: Այս զգացմունքը մեզ հրավիրում է ստեղծել ներքին կայունություն, որպեսզի ոչ մի արտաքին փոթորիկ չկարողանա խաթարել մեր հիմքը: Անվտանգությունը մեզ սովորեցնում է, որ տիեզերքը, ըստ էության, բարեսիրտ տարածք է, որտեղ մենք կարող ենք սովորել և աճել, մի վայր, որտեղ սերը մեզ պահում է նույնիսկ դժվար ժամանակներում:
2. Հույս - Հավատի և տեսլականի ուժը
Հույսը հավատի սերմն է: Այն մեզ հիշեցնում է, որ այն, ինչ մենք պատկերացնում ենք, կարող է իրականում լինել, որ կյանքը միշտ մղում է մեզ դեպի ավելի մեծ աճ և նպատակ: Հույսը հոգու հիշեցումն է, որ անկախ նրանից, թե որքան մութ է թվում, կա ավելի բարձր ճանապարհ, որը բացվում է, հաճախ այն, ինչ միտքը դեռ չի կարող ըմբռնել:
3. Պարզություն - Տեսնել պատրանքների միջով
Պարզությունը ճշմարտությունը տեսնելու մասին է՝ այն պատրանքներից, որոնք մենք ստեղծում ենք՝ բաժանման, վախի, սահմանափակումների: Իրական պարզությունը բարձրացնում է ես-ի վարագույրը, թույլ տալով մեզ տեսնել «ներքին աչքով» և սովորեցնում է, որ երբ մենք համընկնում ենք ճշմարտության հետ, մենք համընկնում ենք սիրո հետ: Դա հիշեցում է, որ մենք այստեղ ենք զարգանալու և ընդլայնվելու ըմբռնման մեջ, միշտ ավելի մոտենալով մեր իսկական եսին:
4. Համբերություն - Վստահել կյանքի սուրբ ժամանակին
Համբերությունը մեզ հիշեցնում է, որ բոլոր բաներն ունեն իրենց սեզոնը: Դա այն իմաստությունն է, որը թույլ է տալիս բաները բացվել այնպես, ինչպես նախատեսված է, աստվածային ժամանակում: Համբերությունը մեր բարձրագույն եսի միջոցն է՝ մեզ սովորեցնելու հարգել կյանքի ռիթմը, հիշեցնելով մեզ, որ սերը ժամանակ չունի և որ յուրաքանչյուր սպասման պահ մեզ ավելի մոտ է բերում մեր հոգու ճանապարհորդության հաջորդ գլխին:
5. Բավարարվածություն - Ընդունել ներսի առատությունը
Բավարարվածությունը ներկայում լիովին ներկա լինելու արվեստն է՝ ճանաչելով, որ այն խաղաղությունը, որին մենք ձգտում ենք, արդեն մեր ներսում է: Այն մեզ սովորեցնում է, որ սերը ոչ թե հասնելու բան է, այլ լինելու վիճակ: Երբ մենք սովորում ենք բավարարվածություն, մենք օգտվում ենք ուրախության և խաղաղության աղբյուրից, որը միշտ մեր ներսում է եղել՝ անկախ արտաքին հանգամանքներից:
6. Վճռականություն - Հոգու աճելու կամքը
Վճռականությունը հոգու նվիրվածությունն է աճին, ներքին ուժը, որը մեզ պահում է մեր ճանապարհին՝ չնայած մարտահրավերներին: Այն մեզ սովորեցնում է, որ սերը չի խուսափում դժվարություններից. այն անցնում է դրանց միջով տոկունությամբ: Վճռականությունը մեր հոգևոր կրակն է, մեր հիշեցումն է, որ նույնիսկ հետընթացները ավելի մեծ ծրագրի մի մասն են՝ մեր ոգին մաքրելու համար:
7. Ներողամտություն - Ազատություն անցյալից
Ներողամտությունը ազատագրություն է: Դա այն ամենի ազատումն է, ինչը մեզ կապում է հին ցավի, հին ինքնությունների և հին սահմանափակումների հետ: Դա միայն ուրիշներին բաց թողնելու մասին չէ՝ դա մեզ բաց թողնելու մասին է: Ներողամտությունը մեզ սովորեցնում է, որ սերը ազատություն է, և որ բաց թողնելով մենք տեղ ենք բացում նոր սկիզբների և ավելի խորը խաղաղության համար:
8. Շնորհակալություն - Աստվածային նվերների գիտակցում
Շնորհակալությունը այն ճանաչումն է, որ կյանքում ամեն ինչ նվեր է, նույնիսկ մարտահրավերները: Այն մեզ հիշեցնում է, որ յուրաքանչյուր փորձ, յուրաքանչյուր մարդ և յուրաքանչյուր պահ աճի հնարավորություն է: Շնորհակալությունը մեզ կապում է աստվածային հոսքի հետ՝ դարձնելով մեզ օրհնություններին ընդունողունակ և մեծացնելով սիրո ներկայության գիտակցումը մեր շուրջը:
9. Կարեկցանք - Տեսնել ինքդ քեզ ուրիշների մեջ
Կարեկցանքը միասնության կամուրջն է: Դա խորը ըմբռնումն է, որ մենք բոլորս կապված ենք, որ յուրաքանչյուր էակ նույն աստվածային էներգիայի արտահայտությունն է: Կարեկցանքը մեզ սովորեցնում է, որ սերը տեսնում է ինքն իրեն յուրաքանչյուր հոգում՝ գերազանցելով դատողությունը և ընդունելով բոլորին որպես ավելի մեծ միասնության մաս:
10. Կապ - Բոլոր կյանքի փոխկախվածությունը
Կապը ցույց է տալիս, որ տիեզերքում ոչինչ մեկուսացված չի գոյատևում. մենք բոլորս փոխկապակցված ցանցի մաս ենք: Կապի միջոցով մենք սովորում ենք, որ սերը ոչ միայն զգացողություն է, այլ էներգիա, որը կապում է ողջ գոյությունը: Այն մեզ ցույց է տալիս, որ յուրաքանչյուր հարաբերություն հայելի է՝ արտացոլելով մեր աճը, մեր վերքերը և մեր ներուժը:
11. Վստահություն - Հանձնվել աստվածային ծրագրին
Վստահությունը ես-ի հանձնվելն է, վերահսկողության թողարկումը և հավատը, որ տիեզերքն ունի ավելի բարձր ծրագիր մեզ համար: Այն մեզ սովորեցնում է, որ սերը թույլ է տալիս, որ այն հոսի այնտեղ, որտեղ պետք է: Վստահությունը մեզ կոչ է անում հենվել անհայտի վրա՝ հավատով, հասկանալով, որ ամեն ինչ, նույնիսկ դժվարությունը, ծառայում է մեր վերջնական արթնացմանը:
12. Սեր - Ստեղծագործության էությունը
Սերը աղբյուրն է, էությունը, որից բոլոր բաները գալիս են և որին բոլոր բաները վերադառնում են: Դա և՛ ճանապարհորդությունն է, և՛ նպատակակետը: Իրական ձևով սերը մաքուր գիտակցություն է, որը գերազանցում է երկվությունը, հրավիրելով մեզ տեսնել ինքներս մեզ որպես գոյության բոլորի հետ մեկ: Սերը այն լույսն է, որին մենք ձգտում ենք, աստվածային ճշմարտությունը, որը մենք այստեղ ենք մարմնավորելու և կիսվելու:
13. Ուրախություն - Հոգու բնական վիճակը
Ուրախությունը հոգու տատանումն է, երբ այն համահունչ է իր իսկական եսին: Դա երջանկությունից ավելին է. դա խորքային վիճակ է, որը ծագում է, երբ մենք լիովին ներկա և բաց ենք: Ուրախությունը մեզ սովորեցնում է, որ մեր ամենաիսկական էությունը լույս է, ազատ և խաղային, և որ սերը իր էությամբ մաքուր, անսահման երջանկության փորձառություն է:
