Қайырымдылық ұйымдары ретінде сіздер осы сұрақтарды қойып жатқандарыңыз мүмкін. Егер олай болмаса, сіздерге қойып көру керек:
- Неге жұмыс ешқашан бітпейтін сияқты? Көмекке мұқтаж бір адамға 10 басқа адам бар.
- Неге бір жағдай жақсара бастағанда, тағы 5 жаңа жағдай шығады?
- Неге уақыттың көбін қаражат жинауға жұмсаймыз, адамдарға көмектесуге емес?
- Неге бұл мәселелер басынан бастап осындай үлкен?
- Неге мәселелерді шешуге жеткілікті ақша ешқашан болмайды, бірақ мәселені жамауға ғана жетеді?
- Бұл мәселелерді шешудің әлдеқайда жақсы жолы болуы мүмкін бе?
Жауап анық ИӘ... егер біз тоқтап, басқаша ойлануға дайын болсақ.
Егер:
- “Бұл жағдайды осы жолы қалай шешеміз” деген сұрақтың орнына “бүкіл әлем үшін және біржола қалай шешеміз” деген сұрақ қойсақ ше?
- Егер біз жеке жасайтын істердің орнына, бір елдегі басқа қайырымдылық ұйымдармен серіктесіп, жеке жасай алатыннан әлдеқайда үлкен шешімдер ойлап тапсақ, содан кейін оны бірге іске асырсақ ше? Мысалы, бір аймақты таңдап, сол жерде ынтымақтастық жасап, оны басқа елдерге масштабтау мүмкіндігін көрсететін үлгі ретінде қолдансақ.
- Егер біз елдегі бар қаражатты сол елдің мәселелерін шешуге пайдалансақ ше? Мысалы, бар қаражатты біздің мақсатымызға жетуге тиімдірек пайдалану арқылы. Немесе коммерциялық емес ұйымдар қайырымдылық ретінде істеп жатқан қызметтерін бизнес ретінде атқарса ше? Сол пайда төлеуге мүмкіндігі жоқ адамдар үшін жұмсалса.
- Егер бізге көмектесуге барлық адамдарды, тіпті көмек алып жатқан адамдарды да тартудың жолын тапсақ ше?
Бұл жақсы естіледі, бірақ оны іс жүзінде қалай жасаймыз?
Тоқтап, ойлану арқылы, аздап шығармашылық пайдаланып, дұрыс сұрақтар қою арқылы біз жағдайды күрделіліктің аз ғана бөлігімен түбегейлі өзгертуге мүмкіндік беретін тамаша үлгілерді аша аламыз.
Көбірек үлгілер келе жатыр...
