ສຳລັບອົງການການກຸສົນ, ທ່ານອາດຈະຖາມຄຳຖາມເຫລົ່ານີ້. ຖ້າບໍ່, ທ່ານຄວນຈະຖາມ:
- ເປັນຫຍັງວ່າບໍ່ມີທາງສິ້ນສຸດຂອງວຽກງານ? ສຳລັບຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອທຸກຄົນ, ມີຄົນອື່ນອີກ 10 ຄົນ.
- ເປັນຫຍັງທຸກເທື່ອທີ່ສະຖານະການທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອເລີ່ມດີຂຶ້ນ, ມີອີກ 5 ອັນປະກົດຂຶ້ນ?
- ເປັນຫຍັງພວກເຮົາຕ້ອງໃຊ້ເວລາສ່ວນໃຫຍ່ໃນການຫາທຶນແທນທີ່ຈະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນ?
- ເປັນຫຍັງບັນຫາເຫລົ່ານີ້ຈຶ່ງໃຫຍ່ຢ່າງນີ້ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນ?
- ເປັນຫຍັງເງິນບໍ່ເຄີຍພຽງພໍທີ່ຈະແກ້ໄຂບັນຫາແຕ່ມີເງິນພໍເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະປະສານບັນຫາ?
- ຈະມີວິທີທີ່ດີກວ່າໃນການແກ້ໄຂບັນຫາເຫລົ່ານີ້ບໍ?
ຄຳຕອບແມ່ນແນ່ນອນວ່າແມ່ນ ຊ່າງເຮົາຍິນດີທີ່ຈະຢຸດແລະຄິດໃນທາງທີ່ແຕກຕ່າງ.
ຈິງໆແລ້ວຖ້າ:
- ແທນທີ່ຈະຖາມຄຳຖາມ "ຈະແກ້ໄຂມັນຄັ້ງນີ້ສຳລັບສະຖານະການນີ້ໄດ້ຢ່າງໃດ" ພວກເຮົາຖາມ "ຈະແກ້ໄຂມັນສຳລັບທຸກຄົນໃນໂລກແລະຈົນສິ້ນສຸດໄດ້ຢ່າງໃດ"?
- ຈິງໆແລ້ວແທນທີ່ຈະເຮັດໃນລັດຖະບານບໍ່ມີຄວາມສຳພັນ, ພວກເຮົາຈະຮ່ວມມືກັບອົງການການກຸສົນອື່ນໃນພື້ນທີ່ຂອງພວກເຮົາໃນປະເທດດຽວກັນແລະຄິດຄົ້ນວິທີແກ້ໄຂທີ່ໃຫຍ່ກວ່າທີ່ພວກເຮົາຈະເຮັດໄດ້ຄົນດຽວ, ແລະຈຶ່ງຮ່ວມມືກັນເພື່ອເຮັດມັນ. ຕົວຢ່າງ, ເລືອກພື້ນທີ່ໜຶ່ງເພື່ອຮ່ວມມືແລະໃຊ້ນັ້ນເປັນຕົວຢ່າງໃຫ້ຄົນອື່ນເຫັນວ່າສາມາດຂະຫຍາຍໄປປະເທດທັງໝົດໄດ້.
- ຈິງໆແລ້ວພວກເຮົາສາມາດນຳເງິນທີ່ມີຢູ່ໃນປະເທດໃດປະເທດໜຶ່ງເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາໃນປະເທດນັ້ນ? ຕົວຢ່າງ, ໂດຍນຳເງິນທີ່ມີຢູ່ໃນວິທີທີ່ດີກວ່າທີ່ຈະບັນລຸປ່າຍປາຍຂອງພວກເຮົາ. ຫຼືໂດຍໃຫ້ອົງການບໍ່ສະຫວັດດິກເຮັດເປັນທຸລະກິດສຳລັບບໍລິການທີ່ພວກເຂົາເຮັດເປັນອົງການການກຸສົນ? ແລ້ວກຳໄລນັ້ນຈະໃຊ້ເພື່ອຈ່າຍໃຫ້ຜູ້ທີ່ບໍ່ສາມາດຈ່າຍໄດ້.
- ຈິງໆແລ້ວພວກເຮົາສາມາດຊອກຫາວິທີໃຫ້ທຸກຄົນຊ່ວຍເຮົາ, ແມ່ນແຕ່ຜູ້ທີ່ກຳລັງຖືກຍົກຂຶ້ນ?
ດັ່ງນັ້ນມັນຟັງດີ, ແຕ່ຈະເຮັດຢ່າງໃດໃນທາງປະຕິບັດ?
ໂດຍຢຸດແລະຄິດໄຕ່ຕອບ, ໃຊ້ຄວາມຄິດສ້າງສັນກ່ອນຫນ້ານີ້, ແລະຖາມຄຳຖາມທີ່ຖືກຕ້ອງ, ພວກເຮົາສາມາດປົດລອກແບບທີ່ງົດງາມທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຮົາປ່ຽນແປງສະຖານະການທີ່ຫລັກດ້ວຍຄວາມຊັບຊ້ອນທີ່ຫຍໍ້ລົງ.
ແບບຄົງມາຕໍ່...
