Ядууралд өртсөн хүмүүст хүнс түгээх одоогийн загварыг авч үзье, энэ нь олон сорилттой тулгардаг:
- Хүнс хүргэх хугацаа
- Хүнсний хадгалах хугацаа
- Хөргөлтгүй
- Хадгалалтын зардал
- Бараа олж авах, тээвэрлэх зардал
- Тусламж хэрэгтэй хүмүүсийг олох, тодорхойлох
- Тэдгээр хүмүүст хүнс түгээх
- Нөхцөл байдалд өөрчлөлт гарахгүй – төгсгөлгүй хамааралтай байх
Бид эдгээр бүх асуудлыг шийдэж чадах уу, аль хэдийн цуглуулсан санхүүжилтээр эдгээр асуудлыг үндсээр нь шийдвэрлэх шинэ арга замаар шийдэж болох уу? Яаж?
Энэ мөнгийг авч, оронд нь сургуулиудад тахианы ферм, хөдөө аж ахуйг нэвтрүүлж, хүүхдүүдэд хэрхэн хийхийг зааж өгвөл яах вэ? Хмм... юу болохыг харцгаая:
- Хүүхдүүд өөрсдийн хүнсээ хэрхэн ургуулахыг сурч, амьдралдаа хийх чадвартай болно.
- Тэд өдөр бүр шинэхэн хүнсийг гэртээ авчирч, өөрсдөд нь болон эргэн тойронд хэрэгцээтэй байгаа гэр бүлүүдэд хүргэж өгнө.
- Хүнс шинэхэн байхаас илүү тэжээллэг болно.
- Хадгалах, хөргөлт шаардлагагүй.
- Хүүхдүүд хүргэх механизм болж, хэрэгцээтэй хүмүүсийг олох үүрэгтэй болно.
- Сурч дууссаны дараа хүүхдүүд гэртээ эхлэх багц авч, гэр бүлээ тэжээхийн тулд хамааралгүй байж чадна.
- Хүүхдүүд гэр бүлдээ өөрсдийн хүнсээ хэрхэн ургуулахыг зааж, гэр бүлийн багш болдог.
- Нөхцөл байдал өөрчлөгдөж, хүнс элбэг болж, фермүүд элбэг болж, хүмүүс өөрсдийгөө тэжээх ур чадвартай болж, нийгмийг өөрсдөө арчлахыг сурдаг.
- Хүүхдүүд хичээнгүй ажиллах, бизнес эрхлэх, өөрийгөө хангалттай байлгах, ажлаараа бахархахыг сурдаг.
- Энэ загвар нь орон нутгийн түвшинд, бүс нутгийн түвшинд, улмаар улсын түвшинд ажилладаг тул улс орон даяар, улс хооронд өргөжүүлэх боломжтой.
