Bizitzaren Esanahia Parabola Labur batean

Ozeano zabal eta amaigabea gainetik hegaldatzen nuen bitartean, beheko olatu eguzkitsuen edertasunaz harrituta nengoen. Uraren zabaltasunak horizontea arte luzatzen zen, argi eta mugimenduaren dantza liluragarria. Baina benetan nire arreta erakarri zuena jendearen multzoa izan zen, korrontearen aurka igerian.

Zerutik ikuspuntu horretatik, haien borroka ikusi nuen, igurtzi bakoitza korronte etengabearen aurkako borroka bat zen. Erabakitasunez igeri egiten zuten, aurpegietan erabakia marraztuta, baina nekearen zentzua nabaria zen haien artean.

Jakintsu eta dibertituta, haiei dei egin nien, nire ahotsa airean oihartzuna eginez. 'Begira gora! Bada bide errazago bat!' Baina nire hitzak haizeak irentsi zituen, behean zeudenek entzun edo ohartu gabe.

Haien arreta lortzeko erabakita, harri txikiak uretara botatzen hasi nintzen. Zipriztin txikiak haserrearekin erantzun ziren, kontzientzia baino. Beraz, harri handiagoak hartu nituen, eten handiagoek geldiaraziko zituztelakoan.

Baina esnatu beharrean, harriek haien borrokari gehitu zioten. Haserre zeuden, are haserreago, eragin bakoitzak igeri egiteko erabakitasuna areagotzen zuen. Batzuek zauriak zaintzen hasi ziren, haien borrokak identitate gisa eramaten, indar ikusezin baten biktima gisa ikusten zuten beren burua.

Jaio berriak agertu ziren, begiak errugabetasunez zabalik, azkar bat egiten zuten ingurukoekin. Ez ziren konturatzen bide ezberdin bat zegoela.

Noizean behin, igerilari batek nekea eta amore emateko puntu batera iristen zen. Momentu horretan, haientzat korrontea aldatzen zen. Borrokatzeari utzi eta flotatzen hasten ziren, korronteak norabide kontrakoan leunki eramaten zituen.

Indibiduo hauek talde txikiagoak osatzen zituzten, jendetza handitik urrunduz. Jada ez zuten harreman handirik jende multzo handiagoarekin, zeinen arreta korrontearen aurkako borroka etengabean zegoen. Horren ordez, talde txiki hauek denbora igarotzen zuten hausnartzen, ulertzen eta bizitzaren fluxua besarkatzen.

Flotatzen eta hausnartzen ari zirenean, horizontean uharte bat agertzen hasi zen, lehen ikusezina zena. Norabide zuzenean begiratuta, lehen ikusezina zitzaien zerbait ikusten hasi ziren.

Uhartea beraien benetako burua, bizitzaren helburua irudikatzen zuen. Pozik eta motibatuta, hara igeri egiten hasi ziren, haien igurtziak orain korronte lagungarriarekin bat eginez.

Korronteak haien bidaia lagunduta, erraz igeri egiten zuten, bizitzaren fluxuan. Iraganeko borrokak oroitzapen urrun gisa ziruditen, helburu eta norabide sentsazio batek ordezkatuta.

Goitik begiratzen nuen, nire bihotza harrotasunez beteta. Haien benetako bidea besarkatzen ikustean, hatz altxatze bat egin nien, zorion eta animo keinua.

Uhartearen ingurura hurbiltzen ziren heinean, olatuak indar boteretsu baina leun bihurtu ziren, aurrera bultzatuz. Olatuen gailurrean surf egiten hasi ziren, poza eta zirrara biziz beren patuaren bila.

Bidaia aldatu egin zituen. Korrontearen aurkako borroka gisa hasi zena, harmonian dantza bihurtu zen. Bere benetako burua, helburua eta bizitzaren zentzua aurkitu zituzten.