អារម្មណ៍ទាំង ១៣ នេះ សុទ្ធតែជាផ្នែកមួយនៃផែនទី ដែលជំរុញយើងឱ្យឈានទៅរកភាពពេញលេញ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដ។ ក្នុងការស្វែងរក និងសម្របសម្រួលនូវអារម្មណ៍នីមួយៗ យើងកំពុងរំឭកពីខ្លួនយើងពិតប្រាកដវិញ និងភ្ជាប់ជាមួយសភាពធម្មជាតិរបស់យើងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ រាល់ពេលដែលយើងអនុវត្តភាពអត់ធ្មត់ ការជឿទុកចិត្ត ឬការដឹងគុណ យើងកំពុងបញ្ចេញរលកនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលជួយព្យាបាល និងបម្លែង។
ជីវិតគឺជាសាលានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលរាល់បទពិសោធន៍សុទ្ធតែបង្រៀនយើងអំពីគុណលក្ខណៈសំខាន់ៗទាំងនេះ។ ថ្ងៃខ្លះ យើងអាចកំពុងរៀនអំពីការលើកលែង និងសុវត្ថិភាព; នៅថ្ងៃផ្សេងទៀត ជីវិតបញ្ចោញយើងឱ្យរីកចម្រើនក្នុងការចិត្តសាស្រ្ត និងមេត្តាករុណា។ អារម្មណ៍ទាំងនេះសុទ្ធតែមានទំនាក់ទំនងគ្នា ផ្នែកនីមួយៗជាផ្នែកមួយនៃលំនាំធំជាងនេះ ដែលនាំយើងឱ្យកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងភាពរួមជាមួយដែលយើងស្វែងរក។
មិនថាយើងកំពុងជួបប្រទះអ្វី ក៏ដោយ ជីវិតតែងតែអញ្ជើញយើងឱ្យរៀនពីផ្នែកមួយនៃសេចក្តីស្រឡាញ់នេះ។ អារម្មណ៍នីមួយៗណែនាំយើងទៅក្នុង ដើម្បីជួយយើងបើកចំហសុភមង្គលខាងក្នុង និងនាំយើងឱ្យកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងខ្លួនយើងដែលស្រឡាញ់បំផុត។ ជាមួយនឹងពេលវេលា យើងឃើញថាបទពិសោធន៍ទាំងនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃដំណើរវិលត្រឡប់ទៅរកការពិត - នោះគឺសេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាសភាពធម្មជាតិរបស់យើង។
១. សុវត្ថិភាព - ភាពមានស្ថេរភាពក្នុង និងការជឿទុកចិត្តលើដីវាន
សុវត្ថិភាពមិនមែនគ្រាន់តែជាការមានអារម្មណ៍ថាមានការការពារទេ ប៉ុន្តែជាការជឿទុកចិត្តថាយើងជាផ្នែកមួយនៃអ្វីមួយដែលធំជាងនេះ។ អារម្មណ៍នេះអញ្ជើញយើងឱ្យបង្កើតស្ថេរភាពក្នុង ដើម្បីឱ្យគ្មានព្យុះខាងក្រៅណាមួយអាចធ្វើឱ្យមូលដ្ឋានរបស់យើងញ័របាន។ សុវត្ថិភាពបង្រៀនយើងថា វិញាណជាទូទៅគឺជាកន្លែងដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលយើងអាចរៀន និងរីកចម្រើនបាន នៅពេលដែលស្ថានភាពលំបាក។
២. សង្ឃឹម - អំណាចនៃសេចក្តីជំនឿ និងទស្សនវិស័យ
សង្ឃឹមគឺជាមេជីវិតនៃសេចក្តីជំនឿ។ វារម្លឹកយើងថាអ្វីដែលយើងគិតអាចក្លាយជាមានបាន ពីព្រោះជីវិតតែងតែជំរុញយើងឱ្យកាន់តែរីកចម្រើន និងមានគោលដៅ។ សង្ឃឹមជាការរម្លឹកពីព្រលឹងថា មិនថាអ្វីក៏ដោយដែលមើលទៅដូចជាមិនច្បាស់លាស់ ក៏មានផ្លូវខ្ពស់មួយកំពុងបើកចំហ ដែលជាច្រើនដងលើសពីអ្វីដែលខួរក្បាលអាចយល់បាន។
៣. ភាពច្បាស់លាស់ - មើលឃើញតាមរយៈការបំភ្លៃ
ភាពច្បាស់លាស់គឺជាការយល់ដឹងពីការពិតលើសពីការបំភ្លៃដែលយើងបង្កើត - ការបំភ្លៃនៃការបែកចេញពីគ្នា ការភ័យខ្លាច និងការរឹតត្បិត។ ភាពច្បាស់លាស់ពិតប្រាកដលើកបង្អួចនៃអង្គហោរាហ៍ អនុញ្ញាតឱ្យយើងមើលឃើញដោយ “ភ្នែកខាងក្នុង” ហើយបង្រៀនថា នៅពេលយើងស្ថិតក្នុងការពិត យើងស្ថិតក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់។ វាជាការរម្លឹកថាយើងនៅទីនេះដើម្បីរីកចម្រើន និងពង្រីកការយល់ដឹង ធ្វើឱ្យយើងកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងខ្លួនយើងពិតប្រាកដ។
៤. អត់ធ្មត់ - ជឿទុកចិត្តលើពេលវេលានៃជីវិត
អត់ធ្មត់រម្លឹកយើងថាអ្វីៗទាំងអស់មានរដូវកាលរបស់ខ្លួន។ វាជាប្រាជ្ញានៃការអនុញ្ញាតឱ្យរឿងរ៉ាវបើកចំហដូចដែលវាត្រូវបានគេបង្កើតក្នុងពេលវេលាដ៏វិសុទ្ធ។ អត់ធ្មត់គឺជាវិញ្ញាណខ្ពស់របស់យើងដែលបង្រៀនយើងឱ្យគោរពចង្វាក់នៃជីវិត រម្លឹកយើងថាសេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាអវសាននិងថារាល់ពេលវេលានៃការរង់ចាំនាំយើងកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងជំពូកបន្ទាប់នៃដំណើរព្រលឹងរបស់យើង។
៥. ភាពពេញចិត្ត - ទទួលយកភាពសម្បូរបែបក្នុងខ្លួន
ភាពពេញចិត្តគឺជាសិល្បៈនៃការមានវត្តមានពេញលេញ ដឹងថាសេចក្តីសុខសន្តិភាពដែលយើងស្វែងរកគឺមាននៅក្នុងយើងហើយ។ វាបង្រៀនយើងថាសេចក្តីស្រឡាញ់មិនមែនជាអ្វីដែលត្រូវសម្រេចបាន ប៉ុន្តែជាស្ថានភាពនៃការមាន។ នៅពេលយើងរៀនពីភាពពេញចិត្ត យើងបានប៉ះទង្គិចនឹងប្រភពនៃសេចក្តីរីករាយ និងសន្តិភាពដែលមាននៅក្នុងយើងតាំងពីដើម ដោយមិនគិតពីស្ថានភាពខាងក្រៅ។
៦. ការប្តេជ្ញាចិត្ត - ចិត្តនៃព្រលឹងក្នុងការរីកចម្រើន
ការប្តេជ្ញាចិត្តគឺជាការប្តេជ្ញារបស់ព្រលឹងក្នុងការរីកចម្រើន ជាអំណាចខាងក្នុងដែលរក្សាយើងនៅលើផ្លូវរបស់យើង ទោះបីជាមានការលំបាកក៏ដោយ។ វាបង្រៀនយើងថាសេចក្តីស្រឡាញ់មិនចៀសវាងពីការលំបាកទេ វាកំពុងឆ្ពោះទៅកាន់ពួកវាជាមួយនឹងភាពរឹងមាំ។ ការប្តេជ្ញាចិត្តគឺជាអគ្គីសនីវិញ្ញាណរបស់យើង ដែលជាការរម្លឹកថានោះទោះបីជាមានការជ្រុះចុះក៏ដោយ វានៅតែជាផ្នែកមួយនៃផែនការធំជាងនេះដើម្បីបង្កើនវិញ្ញាណរបស់យើង។
៧. ការលើកលែង - សេរីភាពពីអតីតកាល
ការលើកលែងគឺជាការបញ្ចេញខ្លួន។ វាគឺជាការដោះលែងអ្វីៗដែលចងយើងជាប់នឹងការឈឺចាប់ចាស់ អត្តសញ្ញាណចាស់ និងការរឹតត្បិតចាស់។ វាមិនមែនគ្រាន់តែជាការចាកចេញពីអ្នកដទៃទេ ប៉ុន្តែជាការដោះលែងខ្លួនយើងផងដែរ។ ការលើកលែងបង្រៀនយើងថាសេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាសេរីភាព ហើយដោយការចាកចេញ យើងបង្កើនទីវាំងវែងសម្រាប់ការចាប់ផ្តើមថ្មី និងសន្តិភាពជ្រៅជាង។
៨. ការដឹងគុណ - ការយល់ដឹងពីអំណោយដ៏វិសុទ្ធ
ការដឹងគុណគឺជាការទទួលស្គាល់ថាអ្វីៗនៅក្នុងជីវិតគឺជាអំណោយ ទោះបីជាជាបញ្ហាក៏ដោយ។ វារម្លឹកយើងថារបៀបនីមួយៗ មនុស្សនីមួយៗ និងពេលវេលានីមួយៗគឺជាឱកាសសម្រាប់ការរីកចម្រើន។ ការដឹងគុណភ្ជាប់យើងជាមួយនឹងចរន្តដ៏វិសុទ្ធ ធ្វើឱ្យយើងទទួលស្គាល់អំណោយ និងបង្កើនការយល់ដឹងរបស់យើងនៃការមាននៃសេចក្តីស្រឡាញ់នៅជុំវិញយើង។
៩. មេត្តាករុណា - មើលឃើញខ្លួនអ្នកនៅក្នុងអ្នកដទៃ
មេត្តាករុណាគឺជាស្ពានទៅរកភាពរួមជាមួយ។ វាគឺជាការយល់ដឹងជ្រៅថាយើងទាំងអស់គ្នាមានទំនាក់ទំនងគ្នា ថាមនុស្សនីមួយៗគឺជាការបង្ហាញនៃថាមពលដ៏វិសុទ្ធដូចគ្នា។ មេត្តាករុណាបង្រៀនយើងថាសេចក្តីស្រឡាញ់មើលឃើញខ្លួនវានៅក្នុងព្រលឹងនីមួយៗ ដើរលើការវិនិច្ឆ័យ និងទទួលយកទាំងអស់ក្នុងនាមជាផ្នែកមួយនៃភាពរួមជាមួយធំជាង។
១០. ការតភ្ជាប់ - ភាពអាស្រ័យគ្នានៃជីវិតទាំងអស់
ការតភ្ជាប់បង្ហាញថាមិនមានអ្វីនៅក្នុងចក្រវាលនេះដែលមាននៅក្នុងភាពដាច់ដោយឡែកទេ យើងទាំងអស់គ្នាជាផ្នែកមួយនៃបណ្តាញដែលមានទំនាក់ទំនងគ្នា។ តាមរយៈការតភ្ជាប់ យើងរៀនថាសេចក្តីស្រឡាញ់មិនមែនជាអារម្មណ៍ទេ ប៉ុន្តែជាថាមពលដែលចងភ្ជាប់អ្វីៗទាំងអស់។ វាបង្ហាញយើងថាការទំនាក់ទំនងនីមួយៗគឺជាកញ្ចក់ សំលាញ់ការរីកចម្រើនរបស់យើង របួសរបស់យើង និងសក្តានុពលរបស់យើង។
១១. ការជឿទុកចិត្ត - ការចាប់ផ្តើមទៅរកផែនការដ៏វិសុទ្ធ
ការជឿទុកចិត្តគឺជាការចាកចេញពីអង្គហោរាហ៍ ការដោះលែងការគ្រប់គ្រង និងជំនឿថាវិញាណមានផែនការដ៏ខ្ពស់សម្រាប់យើង។ វាបង្រៀនយើងថាសេចក្តីស្រឡាញ់អនុញ្ញាតថាវាហូរទៅកន្លែងដែលវាត្រូវបានគេបង្កើត។ ការជឿទុកចិត្តអំពាវនាវយើងឱ្យផ្តោតទៅក្នុងអវសានជាមួយនឹងសេចក្តីជំនឿ ដឹងថាអ្វីៗទាំងអស់ ទោះបីជាការលំបាកក៏ដោយ សេរីភាពរបស់យើង។
១២. សេចក្តីស្រឡាញ់ - សារធាតុដើមនៃការបង្កើតទាំងអស់
សេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាប្រភព សារធាតុដើមដែលអ្វីៗទាំងអស់មកពីនិងត្រឡប់ទៅ។ វាគឺជាទាំងដំណើរ និងគោលដៅ។ សេចក្តីស្រឡាញ់នៅក្នុងស្ថានភាពពិតប្រាកដរបស់វាគឺជាផ្នត់គំនិតដ៏វិសុទ្ធ លើសពីទ្វេភាគ អញ្ជើញយើងឱ្យមើលឃើញខ្លួនយើងជាផ្នែកមួយនៃអ្វីៗទាំងអស់។ សេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាពន្លឺដែលយើងស្វែងរក ការពិតដ៏វិសុទ្ធដែលយើងនៅទីនេះដើម្បីអនុវត្តនិងចែករំលែក។
១៣. សេចក្តីរីករាយ - ស្ថានភាពធម្មជាតិនៃព្រលឹង
សេចក្តីរីករាយគឺជាការញ័ររបស់ព្រលឹងនៅពេលវាស្ថិតក្នុងការតស៊ូជាមួយនឹងខ្លួនវាពិតប្រាកដ។ វាលើសពីសេចក្តីសប្បាយ វាគឺជាស្ថានភាពជ្រៅនៃការមានដែលកើតឡើងនៅពេលយើងស្ថិតក្នុងវត្តមានពេញលេញ និងបើកចំហ។ សេចក្តីរីករាយបង្រៀនយើងថាអ្វីដែលយើងពិតជាផ្ទៃក្នុងគឺភ្លឺចែងចាំង សេរី និងលេងសប្បាយ ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់នៅស្នាក់នៅក្នុងវាគឺជាបទពិសោធន៍នៃសេចក្តីរីករាយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។
